پزشكان ادعا كرده‌اند زنانی كه هر ماه به دلیل ابتلا به سندرم پیش از قاعدگی دچار نوسانات خلقی، تحریك پذیری و بی‌خوابی می‌شوند می‌توانند به زودی درمانی برای این مشكل پیدا كنند.
مطالعات روی این سندرم كه تقریبا 8 درصد از زنان را به طور جدی مبتلا می‌سازد نشان داد كه این اختلال ناشی از هورمونی است كه به طور طبیعی در بدن وجود دارد. زنان بسته به میزان حساسیتشان به نوعی هورمون موسوم به «آلوپرگنانولون» دچار علائم جسمی یا احساسی سندرم نامبرده می‌شوند. این هورمون پس از تخمك گذاری و در طول دوره بارداری و نیز زمان تغییرات در دوره عادت ماهانه در بدن آزاد می‌شود. اكثر زنان بلافاصله پس از عادت ماهانه به این هورمون حساس هستند و تعداد اندكی هستند كه پیش از آن دچار این حساسیت می‌شوند.
اما زنانی كه علائم شدید این سندرم را تجربه می‌كنند اغلب قبل از آغاز عادت ماهانه دچار این حساسیت شدید می‌شوند و این بدان معنی است كه آنها توان كمتری برای سازگاری با این تغییرات هورمونی را دارند.
دكتر اریكا تیمبای از متخصصان دانشگاه یومی در سوئد می‌گوید این یافته پیشرفت مهمی در زمینه شناخت بیشتر سندرم پیش از قاعدگی است.
وی تاكید دارد كه در آینده كسب دانش بیشتر درباره این هورمون و مكانیسم‌های سندرم PMS به راه حل‌های جدید برای درمان این سندرم و علائم آزاردهنده آن منتهی خواهد شد.
بسیار از زنان برخی علائم ناخوشایند یا ناراحت کننده را قبل یا بعد از دوره عادت ماهانه خود احساس می‌کنند. در بعضی از زنان این نشانه‌ها قابل توجه ولی کوتاه مدت هستند و ناتوان کننده نیستند. اما در برخی دیگر ممکن است یك یا دو مورد از این علائم مدت بیشتری تداوم پیدا كرده و آنها را از زندگی عادی و كارهای روزمره ناتوان سازد. این علائم ممکن است از چند ساعت تا چند ماه تداوم داشته باشد. نوع و شدت علائم در زنان مختلف متفاوت است. به این گروه از علائم، سندرم پیش از قاعدگی گفته می‌شود.
علائم سندرم پیش از قاعدگی شامل تغییرات خلقی و اثرات روانی آنها، تحریک پذیری، اضطراب، فقدان کنترل، پرخاشگری، برآشفتگی، بی خوابی، مشکل در تمرکز، سستی، افسردگی و خستگی شدید هستند.
همچنین علائم دیگر شامل میگرن یا انواع سردرد، مشکلات سینوسی، ورم، آکنه، احساس اجبار برای غذاخوردن، ولع خوردن شیرینی یا غذاهای پرنمک و شور، درد مفاصل، کمردرد، مشکلات چشمی، افزایش وزن و حتی اختلالات روده‌ای و غش هستند. به علاوه تفكر درباره خودکشی یا اقدام به آن، ضعف تمرکز، بدگمانی، گریه و خشونت را نیز می توان به این علائم اضافه كرد.
نظرات شما عزیزان:
آمار
وبلاگ:
